Ellebogen, Nederlandse vlaggen en surfboarden
Blijf op de hoogte en volg Suzanna
07 Maart 2016 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Hee nieuwsgierige aagjes, toevallige voorbijkomers en geinteresseerden!
Wat leuk dat jullie weer een kijkje nemen op mijn blog en dus in het zuid afrikaanse leven. Ik heb de vorige keer zoveel leuke, positieve berichtjes gekregen dat ik ga proberen om even wat vaker een update te plaatsen.
Hier in Kaapstad gaat alles z’n gangetje. Ik ben hier nu alweer meer dan een maand! Poeh, de tijd gaat hard hoor. Daar waar het in Nederland de bedoeling is dat het langzaam weer lente wordt, gaan we hier de andere kant op. Hier wordt het namelijk herfst, qua temperatuur is daar nog niet zo heel erg veel van te merken maar wel merk ik dat het ’s ochtends steeds wat donkerder wordt. Qua temperatuur hebben we nog steeds niks te klagen met een gemiddelde van zo’n 30 graden. Vreselijk. Gevolg is dat wanneer het hier 23 graden is, ik mezelf erop betrap dat ik het aardig frisjes vind. Stel je dat eens voor in Nederland.
Ja, de zon. Hier in Kaapstad heeft die zon de gewoonte om door de week, als ik ‘keihard’ aan het werk ben op mijn stage, vrolijk te schijnen. Blauwe luchten, geen wolkje te zien. En ik maar wanhopig naar buiten kijken. Dan in het weekend, als ik vrij ben, zijn er in een keer WEL wolkjes. Het regende zowaar afgelopen weekend even. Bedankt, zon.
Gelukkig waren er genoeg zon uren over. Vrijdag hebben we gegeten bij een restaurantje in Observatory, een wijk naast Mowbray (waar ik woon). Het scheen dat ze hier een van de lekkerste burgers van Kaapstad serveerden, dus dat moesten we natuurlijk uitproberen. Met z’n allen vertrokken we naar Hello Sailor en ja hoor. Zalig. Omdat ik die dag ervoor van de dokter te horen had gekregen dat ik er even om moest denken wat ik allemaal at (ik was de afgelopen twee weken niet helemaal fit geweest, ik zal jullie de details besparen) deelde ik mijn hamburger, had ik dat maar niet gedaan. Want ze hadden wel gelijk, de lekkerste hamburgers eet je bij Hello Sailor in Observatory. Daar kan de Febo nog een puntje aan zuigen.
Voordat iedereen helemaal ongerust wordt, dat van die dokter viel heel erg mee. Mijn collega’s hadden mij overtuigd om toch maar even een dagje thuis te blijven en even aan een dokter te vragen wat er precies aan de hand was, je wist het nooit. Gelukkig viel alles mee en kon ik met een antibiotica pillenpakket naar huis. Ik ben ondertussen weer bijna 100%.
Bijna, want ja. Die zon he. Mama had het nog zo gezegd, goed insmeren! Dat doe ik keurig, al is die Afrikaanse zon toch wat fanatieker dan de Nederlandse. Zaterdag ben ik op de twee meest onmogelijke plekken verbrand. Echt waar, je bedenkt het niet. Ik ben verbrand op mijn ellebogen (vrij lastig met het leunen op een bureau terwijl je een blogje typt, zoals nu) en op de onderkant van mijn voeten. Heus waar, HOE DAN. Je bedenkt toch niet dat je de onderkant van je voeten ook moet insmeren? Lopen was gisteren en is vandaag dus een pijnlijke aangelegenheid.
Terug naar de “Hoe kan je nou verbranden op de onderkant van je voeten?” vraag. Nou, Jane mijn huisgenootje en ik vonden het leuk om zaterdag een surflesje te nemen op Muizenberg, een van de vele surf stranden hier. Gigantische golven, blauw water en een fantastisch uitzicht. Nadat we ons in een wetsuit hadden gehesen sjouwden we met onze surfboards onder de arm achter Nick de Amerikaan aan, die al drie jaar in Kaapstad woonde en zijn baard een beetje liet groeien. Voor 13 euro zou hij in twee uurtjes ons even leren surfen, want het lijkt namelijk ontzettend makkelijk. Valt tegen. Het op je surfboard springen terwijl golf na golf op je af komt denderen is al een hele kunst, iets wat ik nog steeds aan mijn ribben voel. Van te fanatiek op je surfboard springen krijg je dus blauwe ribben, wist ik veel. Dan was het kunst om heel hard te gaan peddelen, en zo met de golf mee te liften. Dat gaat behoorlijk hard kan ik je vertellen. Maar dan komt het, dan moet je gaan staan! Ik kan hier wel met trots vertellen dat ik wel op een surfboard gestaan heb. Hoe lang en hoe het er uit zag, is weer een heel ander verhaal.
Iets waar ik na een maand in Kaapstad wel achter ben gekomen is dat heel erg veel hier om eten draait. Mensen zijn hier echte bourgondiers. Er zitten hier ontzettend veel restaurants waar bijna overal met verse producten wordt gekookt. Vers is hier ook echt vers, een kiwi is hier bijvoorbeeld echt groen en 10 keer zo lekker dan in Nederland. En dan ook nog eens 10 keer zo goedkoop, wat het eten hier in Kaapstad nog lekkerder maakt. Voor 5 euro kan je hier heerlijk uit eten.
In het laatste weekend van februari zijn we met 20 studenten, allemaal uit Nederland, naar Ultra geweest. Dit is een groot muziek festival die de hele wereld over gaat. Twee dagen alleen maar goede muziek, heerlijk weer en ontzettend veel gezelligheid. De line up was niet niks namelijk. In twee dagen heb ik Zedd, Fedde Le Grand, Skrillex, Carnage, Dash Berlin, Galantis, W&W, Afrojack en Tiesto gezien. Mooi feestje. Met mijn Nederlandse vlag heb ik het zelfs gemaakt tot de Snapchat van DJ Tiesto, wat wil een mens nog meer? Een aspirine misschien, voor the day after.
Dus, surfen, zon, zee en strand, Ultra, volgens mij heb ik jullie wel weer jaloers genoeg gemaakt.
De groeten,
Suzanna
Wat leuk dat jullie weer een kijkje nemen op mijn blog en dus in het zuid afrikaanse leven. Ik heb de vorige keer zoveel leuke, positieve berichtjes gekregen dat ik ga proberen om even wat vaker een update te plaatsen.
Hier in Kaapstad gaat alles z’n gangetje. Ik ben hier nu alweer meer dan een maand! Poeh, de tijd gaat hard hoor. Daar waar het in Nederland de bedoeling is dat het langzaam weer lente wordt, gaan we hier de andere kant op. Hier wordt het namelijk herfst, qua temperatuur is daar nog niet zo heel erg veel van te merken maar wel merk ik dat het ’s ochtends steeds wat donkerder wordt. Qua temperatuur hebben we nog steeds niks te klagen met een gemiddelde van zo’n 30 graden. Vreselijk. Gevolg is dat wanneer het hier 23 graden is, ik mezelf erop betrap dat ik het aardig frisjes vind. Stel je dat eens voor in Nederland.
Ja, de zon. Hier in Kaapstad heeft die zon de gewoonte om door de week, als ik ‘keihard’ aan het werk ben op mijn stage, vrolijk te schijnen. Blauwe luchten, geen wolkje te zien. En ik maar wanhopig naar buiten kijken. Dan in het weekend, als ik vrij ben, zijn er in een keer WEL wolkjes. Het regende zowaar afgelopen weekend even. Bedankt, zon.
Gelukkig waren er genoeg zon uren over. Vrijdag hebben we gegeten bij een restaurantje in Observatory, een wijk naast Mowbray (waar ik woon). Het scheen dat ze hier een van de lekkerste burgers van Kaapstad serveerden, dus dat moesten we natuurlijk uitproberen. Met z’n allen vertrokken we naar Hello Sailor en ja hoor. Zalig. Omdat ik die dag ervoor van de dokter te horen had gekregen dat ik er even om moest denken wat ik allemaal at (ik was de afgelopen twee weken niet helemaal fit geweest, ik zal jullie de details besparen) deelde ik mijn hamburger, had ik dat maar niet gedaan. Want ze hadden wel gelijk, de lekkerste hamburgers eet je bij Hello Sailor in Observatory. Daar kan de Febo nog een puntje aan zuigen.
Voordat iedereen helemaal ongerust wordt, dat van die dokter viel heel erg mee. Mijn collega’s hadden mij overtuigd om toch maar even een dagje thuis te blijven en even aan een dokter te vragen wat er precies aan de hand was, je wist het nooit. Gelukkig viel alles mee en kon ik met een antibiotica pillenpakket naar huis. Ik ben ondertussen weer bijna 100%.
Bijna, want ja. Die zon he. Mama had het nog zo gezegd, goed insmeren! Dat doe ik keurig, al is die Afrikaanse zon toch wat fanatieker dan de Nederlandse. Zaterdag ben ik op de twee meest onmogelijke plekken verbrand. Echt waar, je bedenkt het niet. Ik ben verbrand op mijn ellebogen (vrij lastig met het leunen op een bureau terwijl je een blogje typt, zoals nu) en op de onderkant van mijn voeten. Heus waar, HOE DAN. Je bedenkt toch niet dat je de onderkant van je voeten ook moet insmeren? Lopen was gisteren en is vandaag dus een pijnlijke aangelegenheid.
Terug naar de “Hoe kan je nou verbranden op de onderkant van je voeten?” vraag. Nou, Jane mijn huisgenootje en ik vonden het leuk om zaterdag een surflesje te nemen op Muizenberg, een van de vele surf stranden hier. Gigantische golven, blauw water en een fantastisch uitzicht. Nadat we ons in een wetsuit hadden gehesen sjouwden we met onze surfboards onder de arm achter Nick de Amerikaan aan, die al drie jaar in Kaapstad woonde en zijn baard een beetje liet groeien. Voor 13 euro zou hij in twee uurtjes ons even leren surfen, want het lijkt namelijk ontzettend makkelijk. Valt tegen. Het op je surfboard springen terwijl golf na golf op je af komt denderen is al een hele kunst, iets wat ik nog steeds aan mijn ribben voel. Van te fanatiek op je surfboard springen krijg je dus blauwe ribben, wist ik veel. Dan was het kunst om heel hard te gaan peddelen, en zo met de golf mee te liften. Dat gaat behoorlijk hard kan ik je vertellen. Maar dan komt het, dan moet je gaan staan! Ik kan hier wel met trots vertellen dat ik wel op een surfboard gestaan heb. Hoe lang en hoe het er uit zag, is weer een heel ander verhaal.
Iets waar ik na een maand in Kaapstad wel achter ben gekomen is dat heel erg veel hier om eten draait. Mensen zijn hier echte bourgondiers. Er zitten hier ontzettend veel restaurants waar bijna overal met verse producten wordt gekookt. Vers is hier ook echt vers, een kiwi is hier bijvoorbeeld echt groen en 10 keer zo lekker dan in Nederland. En dan ook nog eens 10 keer zo goedkoop, wat het eten hier in Kaapstad nog lekkerder maakt. Voor 5 euro kan je hier heerlijk uit eten.
In het laatste weekend van februari zijn we met 20 studenten, allemaal uit Nederland, naar Ultra geweest. Dit is een groot muziek festival die de hele wereld over gaat. Twee dagen alleen maar goede muziek, heerlijk weer en ontzettend veel gezelligheid. De line up was niet niks namelijk. In twee dagen heb ik Zedd, Fedde Le Grand, Skrillex, Carnage, Dash Berlin, Galantis, W&W, Afrojack en Tiesto gezien. Mooi feestje. Met mijn Nederlandse vlag heb ik het zelfs gemaakt tot de Snapchat van DJ Tiesto, wat wil een mens nog meer? Een aspirine misschien, voor the day after.
Dus, surfen, zon, zee en strand, Ultra, volgens mij heb ik jullie wel weer jaloers genoeg gemaakt.
De groeten,
Suzanna
-
07 Maart 2016 - 17:23
Geke Spinder:
Wat een genot om je verslag te lezen Suzanna!
Heerlijk, zo genieten we mee met jouw avonturen.
Liefs de Spinders -
07 Maart 2016 - 17:39
Marjan:
Lieve Suuz,
Wat moet je ook met die raadgevingen van je mem -
07 Maart 2016 - 19:56
Franciska:
Wat weer een prachtig blog. Echt weer even genietend lezen!!! Meid, volgens mij heb je de tijd van je leven daar. Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal. -
07 Maart 2016 - 21:42
Opa En Oma Nieuwenkamp:
Je zon overgoten verhaal gelezen en toch ben ik niet jaloers hoor vooral als ik denk aan die rode voetzolen en ellebogen
Al met al genieten jullie daar wel merk ik
Ik zou zo zeggen ga door zo dan draaid de tijd ook lekker door
Lukt het met je werk wat kun je het een beetje aan?
Afijn wij gaan nu heerlijk richting zomer toe misschien krijgen wij ook rode voeten enz.
Dat eten lijkt mij ook een heel probleem als ik jou was zou ik daar toch maar voorzichtig mee zijn
Wij vinden het erg leuk al die verhalen van je te krijgen
Daardoor hebben we toch mooi contact met elkaar ga zo door
Wij denken veel aan je hoor
Ik hou er mee op en stuur je langs deze weg de hartelijke groeten en een hele stevige knuffel van je oude opa en oma en een dikke tuut vooral van oma -
08 Maart 2016 - 11:25
Sinone:
Echt super leuk om jou blog te lezen!
Je maakt mooie avonturen mee, geniet ervan en nog heel veel plezier!!
Ik kijk uit naar de verhalen en foto's over een aantal maanden.
-
09 Maart 2016 - 15:47
Thea:
Hoi Suzanna, wat leuk om je verhalen over Z.Afrika te lezen! Fijn dat je het zo geweldig naar de zin hebt.
Mmm, ik zou best een paar weken willen ruilen; genieten van de afrikaanse zon en cultuur! -
10 Maart 2016 - 14:12
Bert:
Hmm, Kaapstad klinkt toch wel interessant na al die Bourgondische verhalen. Zorg dat je niet terug komt met mijn omvang. -
13 Maart 2016 - 01:47
Aziaat :
Yooo Afrikaan!
Wat leuk om te lezen hoe vet je het daar hebt!
Dat Ultra feest had ik ook wel mee willen maken -
18 Maart 2016 - 13:28
Jannet Tjoelker:
Hoihoi Suus,
wat leuk om jouw blogs te lezen!!
Zo te zien heb je het erg naar de zin daar in het voor ons verre Afrika.
Al heel veel gezien, gewerkt en bovenal heel veel genieten daar.
Liefs de Tjoelkertjes.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
